نمونهای از کتابت و نگارگری ایرانی به ابعاد 25*33 سانتیمتر؛ نامهای از دربار قاجار به بیرون راه یافته است؛ همراه با مینیاتوری که در پس زمینه آن نشسته است. مینیاتور، در فرهنگ ایرانی بازآفرینی زیستن در مینوی برین است؛ جهانی جاودانی و تهی از ناپاکی. از نگاه فرهنگ ایرانی، عشق هم جلوه مینویی دارد. از همین منظر در مینیاتورهای ایرانی، همه عناصر جلوهای آنجهانی دارند. مینیاتور هنر سنتی ایرانزمین است که سیری پرفراز و فرود داشته است. سیر تاریخی نگارگری، به گذشتههای دور پیش از اسلام میرسد با این وجود زمانی که ایرانیان توانستند در قرن سوم هجری قمری به دربار عباسیان وارد شوند نقاشی ایران پس از یک دوره رکود جانی دوباره گرفت. مینیاتور ایرانی در واقع نقاشی ایران پیش از ظهور اسلام است که با عرفان و تفکرات اسلامی ادغام گردید وراهی شد برای ظهور جلوههای الهی. آثار مینیاتور نفیسی در دوره عباسیان خلق شد که متأسفانه بخش عظیمی از این آثار در طی حملات مغول در سدههای هفتم و هشتم از بین رفت. عشقبازی، عرض ارادت و نمایش دلاوری بخشی مهم از مینیاتور، هنر سنتی ایرانزمین را شامل میشود.