چقدر ارزوشو داشتم چقدر ساعتها مینشستم با لگوی دوستم با شخصیت عکسهاش تو خیالاتم سناریو میساختم. ما اگر پولدار هم نبودیم فقیر هم نبودیم ولی نمیدونم چرا هیچ وقت بخودم اجازه نمیدادم از مامان بابام چیزی درخواست کنم…برعکس بچه های امروزیمون مطمئنم حتی مامانم روحش خبر نداشت ک من در ارزوی این لگو هستم

کیفیت ساختش مثل قبل نیست

اخی عزیزمم.یادش بخیر...هدیه تولدم 24سال پیش.از نظر من خیلی جذذاب و سرگرم کننده و رویایی بود.خیلی ساعت ها خودم و خواهرم مینشستیم پاش.خیلی دوسش داشتم.برای هر خونه و تصویر داستان میساختیم.خلاقیت رو بالا میبره.بی نظیر بود.الانم میخوام واسه خواهرزاده هام بخرمش.

عالی تنها چیزیه که دخترمو یجا مینشونه