عرق بهارنارنج، عصاره‌ای از شکوفه‌های درخت نارنج است که هر بهار با عطری مسحورکننده، فضای شهرهای جنوبی ایران مانند شیراز و لار و فومن را پر می‌کند. پشت این رایحه‌ی دل‌انگیز، دنیایی از ترکیبات شیمیایی طبیعی نهفته است؛ مولکول‌هایی مانند «لینالول»، «نرول» و «ژرانیول» که خاصیت آرام‌بخشی، ضدافسردگی و ضدالتهاب دارند. نکته‌ی جالب اینجاست که این مواد همان ترکیباتی هستند که در اسانس گل رز و اسطوخودوس نیز یافت می‌شوند، اما در بهارنارنج با نسبت متفاوتی ترکیب شده‌اند و همین تفاوت ظریف باعث می‌شود عطرش همزمان نشاط‌آور و آرام‌کننده باشد. در گذشته پزشکان ایرانی باور داشتند بهارنارنج نه‌تنها دل را آرام می‌کند بلکه «قلب روح» را نیز تسکین می‌دهد. امروزه علم این دیدگاه را تأیید کرده است؛ پژوهش‌ها نشان می‌دهد استنشاق بوی آن می‌تواند سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) را در خون کاهش دهد و حتی ضربان قلب را متعادل کند. جالب‌تر اینکه در اتاق‌های عمل برخی بیمارستان‌های ژاپن، از بخور بهارنارنج برای کاهش اضطراب بیماران پیش از جراحی استفاده می‌شود. عرق بهارنارنج فقط آرام‌بخش نیست؛ بلکه یک «تنظیم‌کننده‌ی طبیعی خواب» است. برخلاف داروهای خواب‌آور که مغز را خاموش می‌کنند، این عرق با تحریک گیرنده‌های سروتونین در مغز باعث خواب طبیعی و آرام می‌شود. اگر چند قاشق از آن را شب قبل از خواب در آب ولرم بریزید، به‌ویژه همراه با کمی عسل، تأثیرش به‌سرعت احساس می‌شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کمتر شنیده‌شده‌ی عرق بهارنارنج اثر آن بر دستگاه گوارش است. عطرش پیام آرامش را از طریق عصب واگ به معده می‌فرستد و باعث کاهش ترشح اسید اضافی می‌شود؛ به همین دلیل، نوشیدن آن برای کسانی که از دل‌دردهای عصبی یا تهوع ناشی از استرس رنج می‌برند، بسیار مفید است. حتی بوی ساده‌ی آن هنگام اضطراب یا حملات پانیک می‌تواند آرامش نسبی ایجاد کند. در آشپزی ایرانی، عرق بهارنارنج راز پنهان بسیاری از دسرها و شربت‌هاست. ترکیب آن با زعفران و گلاب شربتی می‌سازد که هم معطر است و هم انرژی‌بخش. کمتر کسی می‌داند که در قدیم، مردم شیراز لباس‌های خود را با آب بهارنارنج می‌شستند تا رایحه‌ی آن روزها باقی بماند و به این کار «روح‌بخشی پارچه» می‌گفتند. از دیدگاه انرژی‌درمانی، بهارنارنج طبعی گرم و متعادل دارد و به باز کردن گره‌های احساسی قلب کمک می‌کند. در عرفان ایرانی، آن را نماد «آشتی درون و بیرون» می‌دانستند، چون هم دل را نرم می‌کند و هم ذهن را شفاف. عرق بهارنارنج نه فقط نوشیدنی‌ای خوش‌عطر، بلکه پلی میان علم، احساس و زیبایی است؛ عصاره‌ای از بهار که حتی در زمستان می‌تواند روح را تازه کند.

900سی سسی

بله

900گرم

30*5*5سانتیمتر

اصفهان

در گذشته پزشکان ایرانی باور داشتند بهارنارنج نه‌تنها دل را آرام می‌کند بلکه «قلب روح» را نیز تسکین می‌دهد. امروزه علم این دیدگاه را تأیید کرده است؛ پژوهش‌ها نشان می‌دهد استنشاق بوی آن می‌تواند سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) را در خون کاهش دهد و حتی ضربان قلب را متعادل کند. جالب‌تر اینکه در اتاق‌های عمل برخی بیمارستان‌های ژاپن، از بخور بهارنارنج برای کاهش اضطراب بیماران پیش از جراحی استفاده می‌شود. عرق بهارنارنج فقط آرام‌بخش نیست؛ بلکه یک «تنظیم‌کننده‌ی طبیعی خواب» است. برخلاف داروهای خواب‌آور که مغز را خاموش می‌کنند، این عرق با تحریک گیرنده‌های سروتونین در مغز باعث خواب طبیعی و آرام می‌شود. اگر چند قاشق از آن را شب قبل از خواب در آب ولرم بریزید، به‌ویژه همراه با کمی عسل، تأثیرش به‌سرعت احساس می‌شود. یکی دیگر از ویژگی‌های کمتر شنیده‌شده‌ی عرق بهارنارنج اثر آن بر دستگاه گوارش است. عطرش پیام آرامش را از طریق عصب واگ به معده می‌فرستد و باعث کاهش ترشح اسید اضافی می‌شود؛ به همین دلیل، نوشیدن آن برای کسانی که از دل‌دردهای عصبی یا تهوع ناشی از استرس رنج می‌برند، بسیار مفید است. حتی بوی ساده‌ی آن هنگام اضطراب یا حملات پانیک می‌تواند آرامش نسبی ایجاد کند. در آشپزی ایرانی، عرق بهارنارنج راز پنهان بسیاری از دسرها و شربت‌هاست. ترکیب آن با زعفران و گلاب شربتی می‌سازد که هم معطر است و هم انرژی‌بخش. کمتر کسی می‌داند که در قدیم، مردم شیراز لباس‌های خود را با آب بهارنارنج می‌شستند تا رایحه‌ی آن روزها باقی بماند و به این کار «روح‌بخشی پارچه» می‌گفتند. از دیدگاه انرژی‌درمانی، بهارنارنج طبعی گرم و متعادل دارد و به باز کردن گره‌های احساسی قلب کمک می‌کند. در عرفان ایرانی، آن را نماد «آشتی درون و بیرون» می‌دانستند، چون هم دل را نرم می‌کند و هم ذهن را شفاف. عرق بهارنارنج نه فقط نوشیدنی‌ای خوش‌عطر، بلکه پلی میان علم، احساس و زیبایی است؛ عصاره‌ای از بهار که حتی در زمستان می‌تواند روح را تازه کند.