رایجترین نوع میخپرچها میخپرچهای توخالی هستند که با دسترسی داشتن به یک طرف قطعهکار و با استفاده از دستگاه پرچ میتوان از آنها برای پرچکردن استفاده کرد. این نوع پرچها نسبت به پرچهای توخالی و توپر بار کمتری را میتوانند تحمل کنند.[7] این میخپرچها از دو قسمت میخ و بدنهٔ پرچ تشکیل شدهاند که قسمتی از میخ در داخل بدنهٔ پرچ قرار گرفتهاست که این قسمت از قبل بریدگی دارد و به آن ناچ میگویند. با بیرون کشیدن میخ از داخل بدنهٔ پرچ به وسیله دستگاه پرچکن، حجم بدنه افزایش مییابد و موجب اتصال کامل قطعات میشود.[10] استاندارد ملی 3419 ایران به معرفی مشخصات پرچ کور با میخ شکستنی میپردازد.