کتاب ابله اثر فیودور داستایوفسکی، یکی از مهمترین و برجستهترین آثار ادبیات روسیه و جهان است که در سال 1869 منتشر شد. این رمان داستان پرنس میشکین، مردی با قلبی پاک و مهربان، را روایت میکند که به تازگی از یک آسایشگاه روانی در سوئیس به سنپترزبورگ برگشته است. داستایوفسکی در این اثر، تضاد بین خیر و شر و پیچیدگیهای روانی انسانها را با مهارتی بینظیر به تصویر میکشد. پرنس میشکین به عنوان نمادی از سادهدلی و پاکی، در دنیایی غرق در فساد و دورویی، به شدت مورد آزار و تحقیر قرار میگیرد.
داستایوفسکی با نثر روان و قدرتمند خود، شخصیتها و موقعیتهای مختلف را به شکلی زنده و ملموس به تصویر میکشد. او با استفاده از دیالوگهای عمیق و پرداختن به موضوعات فلسفی، خواننده را به تفکر درباره معنای حقیقی انسانیت و اخلاق دعوت میکند. "ابله" با پرداختن به مسائلی چون عشق، ایمان، خیانت و فداکاری، همچنان پس از بیش از یک قرن، به عنوان یکی از آثار مهم و تأثیرگذار در دنیای ادبیات شناخته میشود. این رمان نه تنها بهعنوان یک داستان جذاب و پرماجرا، بلکه به عنوان یک مرجع فلسفی و روانشناختی نیز مورد توجه قرار گرفته و تأثیرات عمیقی بر خوانندگان خود داشته است.