سیاوش‌خوانی یکی از نمونه‌های درخشان تلفیق سنت و مدرنیته در ادبیات نمایشی ایران است. بیضایی در این اثر، با استفاده از زبان غنی، ساختار دراماتیک منحصربه‌فرد، و تأویل‌های تاریخی و فلسفی، داستان سیاوش را از یک افسانه‌ی کهن به متنی زنده و مرتبط با زمانه‌ی معاصر تبدیل می‌کند. این نمایشنامه، علاوه بر ارزش ادبی و هنری، به عنوان اثری تأمل‌برانگیز درباره‌ی سرنوشت، قدرت، و سرکوب باقی می‌ماند.

پیشنهاد میکنم بخوانید و مقایسه کنید . با چی؟! بخونی میفهمی...

نمایشنامه های بیضایی رو دوست دارم. بسته بندیشم خوب بود.

پیشنهاد میکنم